طراحی سیستم های فتوولتائیک متصل به شبکه
در سال‌هاي اخير، به دليل محدوديت و گراني سوخت‌هاي فسيلي و مسائل زيست محيطي، استفاده از انرژي‌‌هاي نو، رشد بسياري داشته است. تابش خورشيد بزرگترين منبع تجديدپذير انرژي روي كره زمين است و اگر فقط يك درصد از صحراهاي جهان با نيروگاه‌هاي خورشيدي به كار گرفته شوند، همين مقدار براي توليد برق سالانه جهان كافي خواهد بود. يكي از اقدامات مورد نياز براي آماده سازي شرايط لازم جهت استفاده گسترده‌تر از سيستم‌هاي فتوولتاييك، تدوين اسناد فني حاوي مشخصات فني و دستورالعمل‌ها و الزامات مرتبط با به كارگيري اين سيستم‌هاست. در اين راستا، نشریه شماره ۶۶۷ از سوي سازمان مدیریت و برنامه ريزي با عنوان راهنماي طراحي سيستم‌هاي فتوولتاييك به منظور تأمين انرژي الكتريكي به تفكيك اقليم و كاربري در قالب يكي از معيارها و ضوابط مورد نياز صنعت برق تعريف شده و در راستاي انجام آن نشریه شماره ۶۶۷ تدوین شده است.
كشور ايران در منطقه‌اي با ميزان بالايي از جذب انرژي خورشيدي قرار گرفته است. بنابراين، بايد سياست‌ها و راهكارها طوري تنظيم شود كه بتوان از اين منبع انرژي بيشترين بهره را گرفت. سيستم‌هاي فتوولتاييك به صورت واحدهاي متصل به شبكه سراسري برق يا مستقل از آن جهت تأمين انرژي الكتريكي به كار گرفته مي‌شوند. استفاده از سيستم‌هاي فتوولتاييك در حالت مستقل از شبكه، مي‌تواند در جهت تأمين انرژي الكتريكي مصرف كنندگاني كه به شبكه توزيع برق به علت شرايط جغرافيايي دسترسي ندارند، بسيار مقرون به صرفه و مشكل گشا باشد. همچنين در مورد مصرف كنندگان متصل به شبكه نيز، استفاده از سيستم‌هاي فتوولتاييك گام مهمي در بهبود مديريت مصرف محسوب مي‌شود.