طراحی سیستم های فتوولتائیک متصل به شبکه

در سال‌های اخیر، به دلیل محدودیت و گرانی سوخت‌های فسیلی و مسائل زیست محیطی، استفاده از انرژی‌‌های نو، رشد بسیاری داشته است. تابش خورشید بزرگترین منبع تجدیدپذیر انرژی روی کره زمین است و اگر فقط یک درصد از صحراهای جهان با نیروگاه‌های خورشیدی به کار گرفته شوند، همین مقدار برای تولید برق سالانه جهان کافی خواهد بود. یکی از اقدامات مورد نیاز برای آماده سازی شرایط لازم جهت استفاده گسترده‌تر از سیستم‌های فتوولتا‌ییک، تدوین اسناد فنی حاوی مشخصات فنی و دستورالعمل‌ها و الزامات مرتبط با به کارگیری این سیستم‌هاست. در این راستا، نشریه شماره ۶۶۷ از سوی سازمان مدیریت و برنامه ریزی  با عنوان راهنمای طراحی سیستم‌های فتوولتاییک به منظور تأمین انرژی الکتریکی به تفکیک اقلیم و کاربری در قالب یکی از معیارها و ضوابط مورد نیاز صنعت برق تعریف شده و در راستای انجام آن نشریه شماره ۶۶۷ تدوین شده است.
کشور ایران در منطقه‌ای با میزان بالایی از جذب انرژی خورشیدی قرار گرفته است. بنابراین، باید سیاست‌ها و راهکارها طوری تنظیم شود که بتوان از این منبع انرژی بیشترین بهره را گرفت. سیستم‌های فتوولتاییک به صورت واحدهای متصل به شبکه سراسری برق یا مستقل از آن جهت تأمین انرژی الکتریکی به کار گرفته می‌شوند. استفاده از سیستم‌های فتوولتاییک در حالت مستقل از شبکه، می‌تواند در جهت تأمین انرژی الکتریکی مصرف کنندگانی که به شبکه توزیع برق به علت شرایط جغرافیایی دسترسی ندارند، بسیار مقرون به صرفه و مشکل گشا باشد. همچنین در مورد مصرف کنندگان متصل به شبکه نیز، استفاده از سیستم‌های فتوولتاییک گام مهمی در بهبود مدیریت مصرف محسوب می‌شود.